Gildia Dimir

Anhellius

Czy komuś kto zna Mity Cthulhu nie kojarzy się ten wiersz z Mitologią Przedwiecznych? Ja wiem, że Lovecraft się inspirował Poem, ale żeby tak zżynać?

"Miasto na morzu"

Patrz - oto czarny śmierci tron
Wśród dziwnych - pustych, dzikich stron,
Gdzie się Zachodu krwawi skon.
Tam wielcy - mali - dobrzy - źli -
W spokoju wiecznym każdy śni.
Tam gmachów tłum - tam wieżyc zrąb,
Których nie dotknie czasów ząb.
(Struktura taka nam nie znana) -
A w krąg od wichrów zapomniana,
Drętwa pod niebem na dolinie
Melancholijnie woda płynie.

Nie schodzi żaden błysk z lazurów
Na wieczny mrok tych sennych murów,
Lecz z ułudnego morza fal
Milczące światło spływa w dal -
I w dal rozlewa się po skałach,
Katedrach, wieżach, arsenałach
I babelowych - zda się, wałach.
Po niedostępnych ciemnych parkach,
Po marmurowych sklepień arkach,
Po gmachach, które we mgle giną,
I których ściany w krąg obwiną
Rzeźbionym fryzem bluszcz i wino.

Drętwa - pod niebem na dolinie
Melancholijnie woda płynie.
A blade zamki i ich cienie -
Zawisły, rzekłbyś, jak widzenie
W powietrznej sinych mgieł arenie.
Gdyż z dumnej wieży tej stolicy
Duch Śmierci patrzy bladolicy.
Groby rozwarły się widomie,
Ziejąc - na martwych skał poziomie -
Lecz ani skarb, co w nich zamknięty,
Ni w oczach bogów diamenty,
Ni trupy - strojne w wieniec złoty -
Nie zbudzą głębin tych z martwoty -
I żadna struga, żadna mgła -
Nie marszczy fal umarłych szkła.
Nie wróży nic, że będzie wiatr
Na tym straszliwie niemym morzu;
Nie świadczy nic, że był tu wiatr
Na tym ohydnie cichym morzu!

Lecz - spójrz! w powietrzu jakiś ruch
Toń wód porusza jakiś duch:
Wieżyce, zda się, płyną w dół,
W mgły rozwiewając się na pół...
Mdlejące świątyń bladych szczyty
Znikają, w próżni mknąc błękity,
I zapłonęła toń ogniściej -
Godziny dysza uroczyściej
I w dzikich jękach - w bezdeń wód -
Zapada w mgłach mistyczny gród,
I ze swych tysiącznych wstając tronów
Wita go Piekło wśród pokłonów!