Gildia Dimir

Azrael

Feniks

chociaż żywot jego bardzo mglisty
Serce ludzkie niczym feniks ognisty
Umiera, by zmartwychwstać mogło
Odradza się, by śmierć życie zmogło

Lecz czyż nie chwile życia sensem?
Te w których szczęśliwiśmy sercem
Co radość żywą! Rozprzestrzeniają
W których się ptaki ognia odradzają

Ale co gdy przyjdzie smutku czas?
Gdy życie w końcu zakpi sobie z nas
Straszna rozpacz, żal też wtedy czeka
Gdzie światłość rozumu człowieka?

Wiara upada, agonia rozbrzmiewa
Śmierć zbiera swoje łzawe żniwa
Serce krwawiące napięte jak struna
Od rzeczy złudnej wiara uzależniona

Człowiek zwierzem głupim się staje
Bez swojej woli, bez wiary zostaje
Z jednym serca swego pragnieniem
Z jednym wielkim nienasyceniem

Lecz jakże wierzyć w coś bez wiary?
Bez woli niszczącej błędne koszmary
Jak doznać wreszcie tego spełnienia
Bez światłości żadnego natchnienia

W końcu wszakże jasność powróci
Zbędne zamartwienia z serca wyrzuci
Rozpacz i ból do kresu swego wrócą
Wiara i Wola radość wnet przywrócą

Umieramy by odrodzić się na nowo
Jednak czy musem nieszczęście owo?
Czy wiara stale w żalu ginąć będzie?
Czy mglistość kiedyś się rozejdzie?!

Azrael

Grimoire Elementrum

Potężna siło stworzenia wszelkiego
ogromna mocy życiodajna
Tyś matką i ojcem świata tego
esencją żywiołów siedmiu
władzą, ich sił astralnych,
Żywiołów niezwyciężonych
Chaosu nieobliczalnego, panią
Ognia oczyszczającego, mistrzynią
Wody nie pokonanej, władczynią
Wiatru nie uchwytliwego, przywódczynią
Ziemi przeogromnej, zwyciężczynią
Zimna nieposkromionego, jarzmicielką
Ładu majestatycznego, imperatorką
Tyś z nich powstała o pani
Ty jesteś nimi a one z Tobą
w Tobie one jednością
lecz ze sobą oddzielne
razem połączone w moc jedyną
lecz osobnymi elementami zostają
i wszystkie one Tobie posłuszne
Władzy nad Twoją nie mają
podług woli Twej gasić i wrzeć będą
Niszczyć i tworzyć zarazem
dla Ciebie pani żyć śmiercią
i umierać życia pełnią
mrok jasnością się staje
światło ciemnością zostaje
w pryzmacie ogromu Twego
niczym są zawiłości świata Tego

Wielu próbowało i wielu jeszcze będzie
lecz klucza do wrót Twej potęgi nie znajdą
zagadką on jest, i będzie na wieki
bo świat zbyt zadufany w sobie jest
choćby więc wszystko na świecie posiedli
Ciebie nigdy zdobyć nie zdołają
Jedynie cząstki znikome potęgi Twej ujrzą
może nawet ujarzmić im się część uda
lecz po wsze czasy pewny będę że nigdy
władzy i zrozumienia, mocy tej nie skalanej
dotknąć im nawet możliwe nie będzie
bo niezrozumiana i nieujarzmiona jesteś
aczkolwiek wszystko rozumiesz
i wszystko ujarzmić podług woli swej możesz