Gildia Dimir

Anhellius

Ciepły, późny wieczór dopiero co zaczynającego się lata. Dom leżący przy Bulwarze Wiślanym spowity promieniami zachodzącego słońca zdawał się być nie biały, lecz przybrał kolor dojrzałej pomarańczy. Przed nim obok piaskownicy stała rozłożysta jabłoń z zawieszoną na grubym konarze huśtawką. O drewniane poręcze opierał się ośmioletni chłopczyk wznosząc się i opadając. Po chwili huśtanie znudziło go, więc zszedł do piaskownicy pobawić się w budowniczego. Jego rodzice w pokoju gościnnym raczyli się słodką głupotą wylewającą się z ich odbiornika telewizyjnego. Nie martwili się o dzieciaka, jest już wystarczająco duży, aby pobawić się do późna w ogrodzie, poza tym były wakacje. Słońce z każdą sekundą chyliło się ku zachodowi, aby po chwili pozwolić księżycowi i gwiazdom zabłysnąć na kopule niebios. Chłopiec ponownie usadowił się na huśtawce i kiwając nogami to w przód, to w tył rozkołysał się usypiając. Czuł się coraz bardziej senny.

Jakiś złowrogi cień zamajaczył za drzewem.

Huśtawka zwalniając kołysała się dalej.

Pusta.

C.d.n.